ПЕРЕВОД ТЕКСТОВ
1. Oнa сoбирaется oтпрaвить письмo, кoтoрoе тoлькo чтo нaписaлa. 2. Oнa рaсхaживaет взaд и вперед пo кoмнaте, рaздумывaя нaд письмoм, кoтoрoе oнa писaлa. 3. Пoчему у тебя черные губы? Я ел чернику. Я съел целую тaрелку. 4. Кaк дoлгo вы здесь лoвите рыбу? 5. Вы выглядите сoвершеннo изнуренным. С вaми чтo-нибудь случилoсь? 6. Рейнбoрo зaметил, чтo oнa плaкaлa. Ее лицo хрaнилo следы слез. 7. Я увидел, чтo былo 2 чaсa. Мы сидели здесь пoлтoрa чaсa. 8. Этoт пиджaк знaвaл лучшие дни. 9. Скoлькo вы мне дaли? Извините, я непрaвильнo дaлa вaм сдaчу. 10. Я никoгдa не видел ничегo бoлее прекрaснoгo. 11. Вы пoлaгaли, чтo прoчтете книгу к 1 июня? 12. Вы ничегo не зaбыли?
1. Նա պատրաստվում է ուղարկել նամակ, որը հենց նոր գրեց: 2. Նա սենյակում շրջվում է ետ և առաջ, խոհելով նամակը, որը նա գրել է: 3. Ինչու՞ են քո շուրթերը սև: Ես կերել եմ հապալաս: Ես կերել եմ մի ամբողջ ափսե: 4. Որքա՞ն երկար ժամանակ եք դուք այստեղ բռնում ձուկ: 5. Դուք ամբողջովին սպառված տեսք ունեք: Ձեզ հետ ի՞նչ-որ բան է պատահել: 6. Ռեյնբորոն նկատեց, որ լացում էր: Նրա դեմքին արցունքի հետքեր կար: 7. Ես տեսա, որ ժամը երկուսն էր: Մենք նստելենք այստեղ մեկ ու կես ժամ: 8. Այս բաճկոնը լավ օրեր է տեսել: 9. Ինչքա՞ն եք ինձ տվել: Ներեցեք, ես սխալ եմ տվել ձեր մանրը: 10. Ես երբևէ չեմ տեսել ոչ մի ավելի շատ հիանալի բան: 11. Դուք կարծում ե՞ք, որ ընթերցել եք գիրքը հունիսի 1-ին: 12. Դուք ոչինիչ չե՞ք մոռացել:
► Այժմ էլ, երբ ամեն ինչ կորած է, ամեն ինչ խորտակված վերջնականապես ու անդարձ, այժմ էլ, երբ հիշում եմ այդ մոմենտները, քիչ է մնում ճչամ հոգեկան կարևեր մի ցավից – այն աստիճան այդ մոմենտները դեռևս չեն կորցրել ինձ համար իրենց սրությունը։
► Առաջ, երբ բնավ չէի կասկածում նրա սիրոււն և լիովին հավատացած էի, որ նա իմս է և իմս է լինելու, իմս անբաժան ու հավիտյան, ինձ թվում էր, թե այնպես ուժգին չէի սիրում նրան, ինչպես այժմ, երբ նա դավաճանել էր ինձ, և ես արդեն կորցրել էի նրան առմիշտ ու անդարձ։ Այդպես է լինում միշտ․ սիրույդ առարկան կրկնակի սիրելի է թվում նրան կորցնելուց հետո։
Теперь, когда все потеряно, все окончательно и бесповоротно разрушено, теперь, когда вспоминаю эти моменты, вот-вот я закричу от мучительной душевной боли — эти моменты пака еше для меня но потеряли свою остроту.
Прежде когда не сомневался на его любв и верил его, что он мой и будет моим, моей неразлучный и навсегда, мне казалось что я не любил его так сильно, как сейчас, когда он изменил мне, и я потерял его всегда и безвозвратно. Так бывает всегда, любимый становится более любимым когда теряешь его.
Գոհար Գաբրիելյան 